රෝහලට ගෙන යද්දී උකුල මත මියගිය පියා මේධාට ආවේශ වෙයි
පිරිමි සහෝදරයන් සිව් දෙනෙකු සිටි පවු‍ලේ මේධා එකම ගැහැනු දරුවා විය. එසේම පවු‍ලේ බාලයා වූයේ ඇයයි. පිටිසර බද ප්‍රදේශයක ජීවත් වූ මේධා නගරයට පැමිණ බෝඩිමක නතර වූයේ රැකියාවක් ලැබිමේ හේතුවෙනි. මේ වන විට මේධාගේ වැඩිමහල් සොයුරන් සියලු දෙනාම විවාහ වී මහගෙදරින් වෙන්ව පදිංචිව සිටියහ. නිවසේ සිටියේ මේධාත් ඇගේ මාපියන් දෙදෙනාත් පමණි. මේධාගේ මව ස්වභාවයෙන්ම සැර පරුෂ කාන්තාවකි. නමුත් පියා එහි ප්‍රතිවිරුද්ධ පැත්තය. ඔහු ඉතා නිවුණු තැන්පත් පුද්ගලයෙකු වූ අතර හැමවිටම ඉවසන සුළු ගති ලක්ෂණ ඔහු සතු විය. ඔහුගේ සිල්ලර වෙළෙඳසලක් තිබිණි. තම පවුල ඔහු නඩත්තු කළේ එයින් ලැබෙන ආදායමෙනි.
සුපුරුදු පරිදි එක් සති අන්තයක ගෙදර පැමිණි මේධා සඳුදා උදේ ආපසු යන්නට සූදානම් වූවාය. පසුදින එනම් අඟහරුවාදා පෝදිනයකි. ඒ අනුව එදින නිවාඩුවක් දමා නතර වෙන්නැයි පියා මේධාගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. තමාට ඉතා සමීප බෙහෙවින් ආදරය කරුණාව දක්වන පියාගේ ඉල්ලීම නොතකා හරින්නට මේධාට හැකියාවක් නොතිබිණි. දිවා කාලයේදී මේධා පියා සමග ආලින්දයට වී කතා කරමින් හිඳින අතරේ එකවරම ඔහු පපු ප්‍රදේශය අල්ලා ගත්තේ එහි තද කැක්කුමක් ඇති බව කියමිනි. නිවසේ ඒ මොහොතේ සිටියේ මව පමණි. මේධා මහ හඩින් කෑ ගසන ශබ්දයට කොහෙදෝ සිට මව දිව ආවාය. පියාව දෑතින් වත්තන් කරගෙන හඬා වැටෙන මේධාව එහිදී මවට දැක ගන්නට ලැබිණි. අසල නිවෙසක වාහනයක් කැඳවා පියාව රෝහලට රැගෙන යන්නට සූදානම් කරන ලද අතර එහි පසුපස අසුනේ පියා සමග වාඩි වූයේ මේධාය. අතර මගදී සිය රෝගය උත්සන්න බවක් පළ කළ පියා දියණියගේ උකු‍ලේ හිස හොවා ගත් අතර එම ඉරියව්වෙන්ම ඔහු අවසන් හුස්ම හෙළීය. ඒ අනුව රෝහලට ගෙන යන්නට සිදුවූයේ මේධාගේ පියාගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ සිරුර ය.
තමාට බෙහෙවින් ආදරය කළ පියාගේ මෙම හදිසි සමුගැන්ම මේධාට දරා ගත හැකි වූයේ නැත. ඇය වඩාත් කම්පනයට පත්ව සිටියේ ඔහුගේ අවසන් හුස්ම තම උකු‍ලේදීම පිටවූ අන්දම සිහිපත් වීමෙනි. එතැන් සිටම ඇගේ හැසිරීම් අමුතු විය. බලාගත් අත බලාගෙන සිටි මේධා කිසිවකු සමගවත් කතා බහ කළේ නැත. සාමාන්‍ය සිහි කල්පනාව ඇය කෙරෙන් තුරන් වූ ආකාරයක් පළ විණි. පියාගේ අවමංගල කටයුතු අවසන් වී සුසාන භූමියේ සිට නිවසට පැමිණි මේධා එකවරම ආවේශ වී කලබල කරන්නට පටන් ගත් අතර පිරිමි කිහිප දෙනෙකු එකතු වී මේධාව මෙල්ල කර නොගන්නට ඇය පැන දුවන්නට ඉඩ තිබිණි. ඉන්පසු මේධා පියාගේ කටහඩින් කතා කරන්නට විය.
“මට අහවලා කරපු කොඩිවිනයක් නිසා තමයි මේ මරණේ සිද්ධ වුණේ”. පියාගේ කටහඩින් මේධා පැවසුවාය. එතැන සිටි පිරිස එකිනෙකාගේ මුහුණු බලා ගත්හ. මේධා පියාගේ වේශයෙන් හිඳ අසවලා ලෙස නම් කළේ මේධාගේ මවගේ සොහොයුරෙක්වය. ඒ ගමේ මේධාගේ පියාගේ සිල්ලර වෙළෙඳසලට අමතරව ඊට නොදුරින් තවත් සිල්ලර වෙළෙඳසලක් තිබිණි. එය අයත් වී තිබුණේ ඒ මාමාටය. ඔවුන් දෙදෙනා අතර එළිපිට අමනාපයක් නොවුණත් නිහඬ තරගයක් තිබුණි. ඒ වන විට මේධාගේ පියාගේ සිල්ලර කඩයට වඩා මාමාගේ සිල්ලර කඩය ආදායම් අතින් සරුව තිබිණි. මේධාගේ පියා හැම විටම විශ්වාස කළේ ඔහුට එම සොහොයුරා කොඩිවිනයක් කර ඇති බවයි. කෙසේ හෝ මේධාට පියා ආවේශ වී තමාට අසවලා කොඩිවිනයක් කර ඇති බව කී විට මේධාගේ සොහොයුරෝද එය විශ්වාස කළහ. ඒ අනුව එම සොයුරන් පිරිස මාමාගේ නිවසටම ගොස් බැණ වැදී තිබිණි. මේධාට දැන් වරින් වරම පියා ආවේශ වෙයි. මේ නිසා ඇයට රැකියාවෙන් දිගින් දිගටම නිවාඩු ලබා ගැනීමට සිදුව තිබිණි.
මේධාගේ පියා ආවේශ වූ හැම විටම කියා සිටියේ “මං මගේ දුවව දාලා යන්නේ නෑ” යන්නය. ඒ අනුව ඔහු කිනම් හෝ භූතාත්මයක් ලබා ඇති බවත්, දියණිය දමා නොයන්නේ නම් ඇය රැගෙන යා හැකි බවත් මේධාගේ මව කල්පනා කළාය. ඉන්පසු සහෝදරයන්ද එක්ව කට්ටඩියකු ගෙන්වා මේධාට තොවිලයක් කළේ පියාව ඇගේ සිරුරින් මුදවා ගන්නටය. භූතයා බෝතලයකට ගෙන එහි කටට සීල් තබා ගඟකට දමනු ලැබිණි. “තාත්තගේ ආත්මෙට ගැළවීමක් නෑ. බෝත‍ලේ ඇතුළේ තමයි සදාකාලිකවම ඉන්න වෙන්නේ. අපටත් පව් සිද්ධ වෙනවා. ඒත් ඉතින් මේ කෙල්ලව බිලිගත්තොත් කාට කියන්නද?” අම්මා සහෝදරයන් සමග රහසේ කතා වෙනු මේධාද අසා සිටියාය. කෙසේ හෝ ඉන්පසු භූතාවේශය නැති විය. භූතයා නැවත නොපැමිණෙන බව විශ්වාස කර මේධාගේ පවු‍ලේ අය සැනසුම් සුසුම් හෙලූහ. මේ අතර පියාගේ තුන්මාසේ දානමය පින්කමද එළඹිනි. එදින රාත්‍රියේ ධර්ම දේශනාව අවසන් වී පින් පමුණුවන මොහොතේ මේධා යළි ආවේශ වූයේ කිසිවකුවත් නොසිතූ පරිද්දෙනි. ඉන්පසු පෙරටත් වඩා ඇයට නිතර නිතරම මෙම ආවේශය ඇති විණි. තොවිල් කිරීමෙන් පලක් නොවූ නිසා මේධාගේ තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් උපදෙසක් ගැනීමට ඇගේ වැඩිමහල් සොයුරෙකු සහ මව ඇය උපදේශන ආයතනයක් වෙත එක්කරගෙන විත් තිබිණි.
මේධාට සිදුවූයේ කුමක්ද?
මුලින්ම ඇයට පියා ආවේශ වීමට හේතුව ඇයගේ උකු‍ලේදීම පියා මිය යනු දැකීම නිසා හටගත් කම්පනයයි. තමාගේ පියාගේ ව්‍යාපාරය අසාර්ථක කිරීම සඳහා මාමා ඔහුට කොඩිවිනයක් කරන්නට ඇතැයි යන්න මේධා දැඩිව විශ්වාස කළාය. ඉන්පසු ඇය පවු‍ලේ කිසිවෙකුටත් නොකියා සාත්තරයක් අසන්නට ගොස් තිබූ අතර එහිදීත් එයම කියවිණි. මේ සියල්ල සිදුවූයේ තුන් මාසයේ දාන පින්කමට පෙර ය. මේධා මේ ගැන මවට හෙළි කිරීමට බිය වූයේ මාමා ඇගේ සහෝදරයා නිසාය. මේධාගේ සහෝදරයන් මේ කොඩිවිනය ගැන විශ්වාස කළත් තම සහෝදරයාට එරෙහිව යමක් කරන්නට මව එකඟ වූයේ නැත. නමුත් මාමා තම අහිංසක පියාව මරා ගත්තේය යන තදබල විශ්වාසයක් මේධා තුළ විණි. ඇය සාත්තර අසන්නට ගියේ ඒ නිසාය. පියා මරාගත් තැනැත්තාට කිසිම සමාවක් දෙන්නට ඇය සූදානම් නොවිණි. නමුත් සාත්තරකාරිය කී දේවල් කරන්නට මේධා සතුව මුදල් නොතිබිණි. අන්තිමේ ඇය පියා වෙනුවෙන් හිත හදාගෙන සිය රන් ආභරණ උකසට තබා මුදල් ලබා ගත්තාය. ඒ මුදල් සාත්තරකාරියට ලබා දී ඇය කොඩිවිනය ආපසු කප්පවන්නට කටයුතු යොදා තිබිණි. තමාගේ රන් ආභරණ උකසට තැබූ බව මවට කියන්නට මේධාට ශක්තියක් තිබුණේ නැත. අන්තිමේ ඇය මවට එය හසු නොවන පරිදි මිතුරියක ලවා පොලියට මුදල් ලබා ගෙන ආභරණ නිදහස් කර ගත්තාය. ඉන්පසු ඇයට සිදුවූයේ කබලෙන් ළිපට වැටෙන්නටය. රැකියාවෙන් නිතර නිතර නිවාඩු ලබා ගන්නට සිදු වූයෙන් වැටුප අඩු විය. ඒ අනුව පොලිය ගෙවා ගත නොහැකි වුණි. මේ ප්‍රශ්නය නිසා ඇය මහත් පීඩාවක් වින්දාය. අනෙක් අතට කැපූ කොඩිවිනයෙහි ප්‍රතිඵල පෙනෙන්නට තිබුණේත් නැත. දැන් පෙරටත් වඩා මාමාට සරු බවක් පෙනේ. මේ අතර පියාගේ තුන්මාසයේ දානමය පින්කමද සිදුවිය. මේ සියලු පීඩනයන්ගෙන් හෙම්බත්ව සිටි මේධාගේ ආරක්ෂාව පිණිස තිබුණේ ආවේශය පමණි. එවිට පොලියට මුදල් ලබා දුන් කාන්තාවගෙන් වන ඇවටිලිද අඩුවෙයි. මේ අනුව ඇගේ ආරක්ෂාව පිණිස ඇගේ යටි සිත යෙදූ ප්‍රයෝගය වූයේ ඇයට දිගින් දිගටම පියාගේ ආවේශය ඇති කිරීමය.
මෙය මේධා නොදැනුවත්ව ඇගේ යටිසිත මගින් සිදු කරන ලද දෙයකි. මේය විඝටනාබාධය නමැති මානසික රෝගයයි. ඒ අනුව මුලදී පියා හදිසියේ මිය යාම නිසා ඇති වූ කම්පනය හේතුවෙන් ඇයට යටි සිත විසින් ආවේශයක් ඇති කළ අතර දෙවනුව ඒ කම්පනයට අමතරව ණය මුදල් ගෙවා දැමීමට නොහැකි පීඩාවද ඇයට තිබිණි. මේ අනුව මනෝ වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර මගින් ආවේශය ඉවත් කළත් ඇගේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු නැතිකම නිසා ආවේශය නැවත හට ගැනීමට අවකාශ ඇත. එනිසා ප්‍රශ්නයට හේතුව ඉවත් කළ යුතු වෙයි. එහිදී මනෝ චිකිත්සකවරයා ඇගේ මව සහ සොහොයුරන් දැනුවත් කළේ ඔවුන් මේධා කෙරෙහි කෝප නොගෙන ඇගේ ගැටලුව විසඳිය යුතු බවට අවධාරණය කරමිනි. ඒ හැරුණු විට මේධාට පියාගෙන් ලැබුණු ආදරය එලෙසම දැක්වීමේ වැදගත්කමද මවටත් සහෝදරයන්ටත් පෙන්වා දෙනු ලැබිය. එසේ ගැටලුවට අදාළ වූ හේතුව විසඳා මේධා මනෝ වෛද්‍යවරයකු වෙත යොමු කර වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා දීමෙන් පසු ඇගේ විඝටනාබාධ (Dissociative disorder) තත්ත්වය සුව විය.
මනෝ චිකිත්සක සුරංග අමරකෝන් මහතාගේ වෘත්තීය අත්දැකීමක් ඇසුරිනි.
උපුටා ගැනීම ලක්බිම පුවත්පත
