මවගේ ගැරහුම් මැද සුළු පියාගේ ආදරය ලැබ ජීවිතය ජයගත් අහිංසකාවියක්....
සන්ධ්‍යාගෙ තාත්තා නැති වෙන කොට එයා අවුරුදු පහක පුංචි දැරියක්. ඊට පස්සෙ සන්ධ්‍යායි අම්මයි මේ ලෝකෙ තනි වුණා. තාත්තාගේ මරණයෙන් අවුරුදු දෙකකට පස්සෙ අම්මා වෙන විවාහයක් කර ගත්තා. සන්ධ්‍යා තමන්ගෙ බාප්පාව ඇමතුවෙ තාත්තා කියලයි. ඒකට හේතුව අම්මාට වඩා අවුරුදු පහළොවකින් පමණ වැඩිමහල් වුණු ඔහු ඉතා කාරුණික පුද්ගලයකු වීමයි. බාප්පා නිසා සන්ධ්‍යාට පියකු නැති අඩුපාඩුව මුළුමනින්ම වගේ දුරු වෙලා ගියා. ඒ විවාහයෙන් වසරකට පසු සන්ධ්‍යාගෙ මව තවත් දියණියක් බිහි කළා. අම්මා තාත්තා සහ නංගිත් සමග සන්ධ්‍යා ගත කළේ හරිම සතුටුදායක සැනසිලිදායක ජීවිතයක්. සන්ධ්‍යාට නඳුන් මුණගැහුනෙ පාස‍ලේ උසස් පෙළ කරන කාලෙදී. ඔහු පාසල ඉදිරිපිට තිබුණු ගරාජයකයි සේවය කළේ. ඔහු එවැනි රැකියාවක් කළත් ඉතාම අහිංසක පෙනුමක් ඇති හොඳ ගතිගුණ තිබුණු කෙනෙක් නිසාම සන්ධ්‍යාට ඔහුගේ රැකියාව ගැන තැකීමක් තිබුණෙ නෑ. නමුත් සන්ධ්‍යාගෙ මව මේ සම්බන්ධය ඉව වැටුණා විතරයි. කපුවෙක් වගේ පරල වුණා. නිස්කලංකව ඔහු ගැන විස්තර අහන්න තරම් කාරුණික වුණේ තාත්තා විතරයි. ඒත් තාත්තා එවැනි බුරුලක් පෙන්වීම ගැනත් අම්මා තදබල ලෙස කෝප වුණා. “ඒකි ඔයාගෙ දරුවෙක් නෙමේ මගෙ දරුවෙක්. ඒකිව හදන්නෙ මට ඕන විදිහට” කියලා. අම්මා කෑගහනකොට තාත්තා නිහඬ වුණා. මේ අතරෙ අම්මා සන්ධ්‍යාට ගැළපෙන මනාලයෙක් සොයන්න පටන් ගත්තා. එතකොට සන්ධ්‍යා උසස් පෙළ ලියලවත් නෑ. අන්තිමේ පාසල් ගමන පැත්තක තියලා සන්ධ්‍යා ගෙදරට හොරෙන් නඳුන් එක්ක පැනලා ගියා. සන්ධ්‍යායි නඳුනුයි පුංචි ඇනෙක්සියක් කුලියට අරන් පදිංචි වුණා. ඔවුන් විවාහ වෙලා සතියකට විතර පස්සෙ තාත්තා ආවා සන්ධ්‍යාව බලලා යන්න. ගෙදර සැපට හිටපු දියණිය විවාහ වෙලා පුංචි ගේ කෑල්ලක පදිංචි වෙලා ඉන්නව දැක්කම තාත්තට හරි දුකයි. “මම පුතාට උදව් කරන්නම්. ගරාජ් එකක් දාගන්න. හරියට කෙරුවොත් හොඳට සල්ලි හොයන්න පුළුවන් රස්සාවක්.” තාත්තා කිව්වෙ ඔවුන් දෙදෙනා ගැන අනුකම්පාවෙන්. නඳුන් ඉතාම හොඳ ගතිගුණ තියෙන උත්සාහවන්ත තරුණයෙක්. සන්ධ්‍යාගෙ තාත්තා නඳුන්ට වෙනම ගරාජ් එකක් දාලා දුන්නට පස්සෙ නඳුන් ඒකෙ වැඩ තනියම කරන්න පටන් ගත්තා. ඉතා උනන්දුවෙන් සහ කැපවීමෙන් වැඩ කළ නිසාම නඳුන්ට කලට වෙලාවට තමන්ගෙ පාරිභෝගිකයන්ගෙ වැඩ අවසන් කරන්න ලැබුණා. ඒ නිසාම ඔහුට වැඩ ගලාගෙන එන්න පටන් ගත්තා. ඊට පස්සෙ ඔහු තව සේවකයෝ දෙන්නෙක් ගත්තා. සන්ධ්‍යාගේ දියුණුව ගැන වැඩිපුරම සතුටු වුණේ තාත්තායි. මේ අතරෙ සන්ධ්‍යාට පුතෙක් ලැබුණා. ඒ අවස්ථාවේදී සන්ධ්‍යාට සාත්තු සප්පායම් කළේ නඳුන්. කිසිම මැසිවිල්ලකින් තොරව නඳුන් ඒ හැම එකක්ම කළා. දවසක් තාත්තා සන්ධ්‍යාගෙ ගෙදර ආවෙ විශාල සිත් පීඩාවකින්. “නංගි මිනිහෙක් එක්ක පැනලා ගිහිල්ලා. හරි හමං එකෙක් එක්ක නම් කමක් නෑ. ඒකා කුඩුකාරයෙක්. තාත්තා කුඩා දරුවෙක් වගේ ඇඬුවා. “ඒකි මගෙ දරුවා වුණාට ඒකිට මං ගැන අබමල් රේණුවක වගක් නෑ. ඒ කෙල්ලට තියෙන්නෙ අම්මගෙ නපුරු ගතිගුණ තමයි. මම දුවට සැලකුව කියලා පොඩි දුව මට හොඳටම බැන්නා. දුව මගෙ නෙමේ හින්දා. මගේ දේවල් එයාටලු අයිති වෙන්න ඕනෙ.
ඒ වුණත් දුවේ මට හිතෙන්නෙ ඔයා මගෙ දුව වුණා නම් මට මීට වඩා සැනසිල්ලයි කියලා. පෙර ආත්මෙක හරි දුව මගෙම දරුවා වෙලා ඉන්න ඇති.” තාත්තා ඒ විදිහට දුක් වෙනකොට සන්ධ්‍යා හදවතින් වැළපුණා. මේ අතරෙ සන්ධ්‍යාගෙ අම්මා හදිසියේ ඇතිවුණු හෘදයාබාධයකින් මියගියා. නංගි දියණියක් බිහි කරලා තිබුණා. මේ කරුණු දෙකම සිද්ධ වුණේ එකම කාල සීමාවකදී. ඊට පස්සෙ සන්ධ්‍යා තාත්තාව තමන්ගෙ නිවසට කැඳවා ගත්තා. මේ වන විට නඳුන් සන්ධ්‍යාගෙ තාත්තා මිලදී ගෙන දුන් ඉඩමක දෙමහල් නිවසක් ඉදි කරලා ඒකෙ තමයි පදිංචි වෙලා හිටියෙ. නඳුන්ට තමන්ගේම කියලා මෝටර් රථයක් වගේම වෑන් රථයකුත් තිබුණා. එක්තරා දවසක නංගි එයාගෙ දුවත් අරන් සන්ධ්‍යාගේ ගෙදර ආවා. ඒ ඇය සන්ධ්‍යාගේ විවාහයෙන් පසුව ඇයව දකින්න ආපු පළමු අවස්ථාවයි. “මට ඒ මිනිහත් එක්ක ඉන්න බෑ. මගෙ අතින් ඌ මැරුම් කාලා මට ජීවිත කාලෙම හිරේ ලගින්න වෙයි කියන බයටයි මං දුවත් අරන් මෙහෙ ආවෙ” නංගි කිව්වෙ හඬමින්. අන්තිමේ පවුලෙන් අයින් කරලා දාලා හිටපු සන්ධ්‍යාටම තමයි නංගිට පිහිට වෙන්න සිද්ධ වුණෙත්. සන්ධ්‍යාගෙ ගෙදර මාසයක් විතර හිටපු නංගි හිටි ගමන් දුවව සන්ධ්‍යාගේ ගෙදරම තියලා පැදුරටත් නොකියා ගිහින් තිබුණා. ඇය ලියා තිබූ ලිපියක් සන්ධ්‍යාගේ අතට පත් වුණා. “මට සමාවෙන්න අක්කෙ මම මගෙ පෙම්වතා එක්ක යනවා. අක්කා දුවව බලා ගන්න. ඔයා මගෙ දුවට මටත් වඩා හොඳ අම්මා කෙනෙක් වෙන බව මට විශ්වාසයි” කියලා ඒ ලිපියෙ සඳහන් වෙලා තිබුණා. දැන් සන්ධ්‍යාත් නඳුනුත් ඒ දුවට දෙමාපියන් වී හිඳිනවා. තමන්ගෙ පියා අහිමි වුණාට පස්සෙ සුළු පියා තමන්ට පියෙක් වුණු පාඩම සන්ධ්‍යා හොඳින් ඉගෙන ගෙන තිබුණා. ඒ විදිහටම තමයි සන්ධ්‍යා මේ දියණියට මවක් වුණේ. ඒ වගේම තමන්ට පියා වුණු සුළු පියාවත් සන්ධ්‍යා වගේම නඳුනුත් ඉතා හොඳින් රැක බලා ගන්නවා.
ඉන්දු පෙරේරා
උපුටා ගැනීම ලක්බිම
.jpg "මනාලිය විලාසිතා කුඩුවක් නොවේ")
