කසාද නොබඳින ගැහැනු මූසලද?

වයස අවුරුදු පනස් පහක් විතර වුණු හරිම ජොලි අංකල් කෙනෙක් අපේ ලේන් එකේ ඉන්නවා. අපේ මල්ලි නම් කියන්නෙ ඒ අංකල් ඒ තරම් ජොලියෙන් ඉඳීමේ රහස කවදාවත් කසාද බැඳලා නොතිබුණු එක වෙන්න ඇති කියලයි. ඒකෙ ඇත්ත නැත්ත කෙසේ වෙතත් අපේ ලේන් එකේ ඉන්න කසාද බැඳපු අංකල්ලා නම් දවසේ වැඩිහරියක් කරන්නෙ කඩේ යන එක. ඒ වෙන කාටවත් නෙවෙයි ගෙදර එක්කෙනාට. කඩේ යන අංකල්ලාගෙන් සීයට අනූනවයකගේම මූඩ් එක හැම තිස්සෙම අවුල්. හැබැයි අර ජොලි අංකල් නම් හැමදාම ඉන්නෙ ජොලි මූඩ් එකේ. මේ කරුණු එකින් එක විශ්ලේෂණය කරලා බලනකොට මල්ලිගෙ කතාව ඇත්ත කියලත් හිතෙනවා. ඉතින් මේ අංකල්ට මුළු ලේන් එකේම ඉන්න හැමෝම වගේ හරිම කැමැතියි. ඒ හැමතිස්සෙම හිනා වේගෙන අනෙක් අයට විහිළුවක් කරගෙන උදව් කරගෙන ඉන්න නිසා වෙන්න ඇති. ඒ නිසාම ඕනෙම ගෙදරක විශේෂ කෑමක් හැදුවොත් ජොලි අංකල්ටත් ඒ කෑම වරදින්නෙ නෑ. මොකද හැම ගෙදරකම වගේ ජොලි අංකල් වෙනුවෙන් වෙන්වුණු පිඟානක් තිබුණු නිසා. මේ කතාවෙ තවත් පැත්තක් තියෙනවා. ඒක පටන්ගන්න කලින් අපේ ලේන් එකට එහා ලේන් එකේ අන්තිම ගෙදරට යන්න ඕනෙ. ඒ ගෙදර ඉන්නෙ ගෙදර වැඩට දෙන්නෙක් තියාගෙන ඉන්න ඇන්ටි කෙනෙක්. ඒ ඇන්ටිත් කසාද බැඳලා නැහැ. වයස අවුරුදු 50 පැනලා ඇති. තරුණ කාලෙ ලස්සනට හිටියයි කියලා කියන්න පුළුවන් පුංචි පුංචි සාක්‍ෂි තාමත් ඒ ඇන්ටිගෙ මූණෙ තැනිත් තැන ඉතුරු වෙලා තියෙනවා. ලේන් එකේ කාට වුණත් එයාව ඉස්සරහට හම්බ වුණොත් ඇන්ටි ලස්සනට හිනා වෙලා ගිහින් එන්නම් කියාගෙන යනවා. අර ජොලි අංකල්ට ලේන් එකේ හැම කෙනෙක්ම කැමැති වුණාට මේ ඇන්ටිට ලේන් එකේ කවුරුවත්ම කැමැති නැහැ. අහල පහළ ගෙවල්වල හැදෙන රස රස කෑම ජාති ජොලි අංකල්ගෙ ගෙදරට ගියාට කවදාවත්ම අර ඇන්ටිගෙ ගෙදරට නම් යන්නෙ නැහැ. ඒ ඇන්ටි වෙනුවෙන් කිසිම ගෙදරක පිඟානක් වෙන් වෙලත් නැහැ. කොටින්ම කියනවා නම් ඒ ඇන්ටිව ඉස්සරහට හම්බවෙනවට ලේන් එකේ සමහර අය කැමැතිත් නැහැ. උදේට එයාව ඉස්සරහ හම්බ වෙන එක හොඳ නෑ කියලා ගෑනු දෙතුන්දෙනෙක්ම කියනවා මට ඇහිලා තියෙනවා.

එක දවසක් උදේ පාන්දර සුපුරුදු විදියට මල්ලි එයාගෙ චැලෙන්ජර් බයික් එකේ මාව බස් හෝල්ට් එකට දාන්න ආවා. බස් එකක් එනකන් මාත් එක්ක හෝල්ට් එකට වෙලා ඉන්න එයා මාර ආසයි. ඒ මගෙ ආරක්‍ෂාවට එහෙම නෙවෙයි. ඒ වෙලාවට ඉස්කෝලෙ යන ලස්සන නංගිලා දෙතුන් දෙනෙක් බස් හෝල්ට් එකට එන නිසා. මල්ලි නංගිලාට ඇහැ දාන අතරෙ මම කරන්නෙ වැඩට යන ඇන්ටිලා අංකල්ලා එක්ක රටේ ප්‍රශ්න ගැන කතා කරන එක. ඉතින් මේ දවසෙ අපි බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්නකොට අර තනිකඩ ඇන්ටි අෑත එනවා දැක්කා. එයාව දැක්ක ගමන් හෝල්ට් එකේ හිටපු එක මහත ඇන්ටි කෙනෙක් අෑතට මුහුණ දික් කරලා “අන්න කෝලමී එනවා” කියලා කිව්වා. එතකොට අපි හැමෝම බැලුවෙ එයා මුහුණ දික් කරපු පැත්ත. එතකොටයි අපි දැක්කෙ අෑත තියාම හිනාවීගෙන එන තනිකඩ ඇන්ටිව. ඒ වෙලාවෙ මල්ලිත් අර නංගිලාගෙ පැත්ත හැරිලා තිබුණු ඇහැ ඇන්ටි පැත්තට හැරෙව්වා. ඊට පස්සෙ එයා අර මහත ඇන්ටිගෙන් අහනවා “ඇයි ඇන්ටි ඔයගොල්ලො එයා එක්ක ඔච්චර තරහා?” කියලා. “තරහා වෙන්න අපි කවදාවත් එයා එක්ක යාළු වෙලා හිටියෙ නැහැ” මහත ඇන්ටි ගස්සලා බලලා කිව්වා. ඊට පස්සෙ කතා කරන්න පටන් ගත්තෙ මහත ඇන්ටිගෙ යාළුවෙක් වුණු කෙට්ටු ඇන්ටි කෙනෙක් “එයා කසාද බැඳලත් නැහැලු නේද අනේ?” උත්තරය මහත ඇන්ටිගෙන්. “ඔව් මෙයා අනේ මන්දා. මිනිහෙක් නෑ. දරුවෙක් නෑ. මොකක්ද ඔය ජීවිතේ?” මේ වගේ කෙනෙක්ව උදේ පාන්දර දකින එකත් මහ මූසලකමක්. අද දවසෙ මොනවා වෙයිද මන්ද” මේ කතාව නම් මල්ලිට වගේම මටත් ඇල්ලුවෙ නැහැ. මේකට හොඳ දෙකතුනක් කියන්න කට පොපියද්දි මම මොකුත් නොකියා හිටියෙ මොනවගේ දේවල් කියැවෙයිද කියලා මටම ෂුවර් නැති නිසා. ඔන්න විනාඩි 10ක් යන්න කලින් උදේ පාන්දර ජොගිං ගිය ජොලි අංකල් ජොගිං මූඩ් එකේම අපි ඉන්න පැත්තට ආවා. ජොලි අංකල්ව දැක්කා විතරයි මහත ඇන්ටියි කෙට්ටු ඇන්ටියි දෙන්නට මාර හැපි. “අනේ ගුඩ් මෝනිං මිස්ටර් සැම්සන්, අද වේලාසනම ජොගිං ඉවර කළාද?” මහත ඇන්ටි ඇහුවා “ඔව් අද ටිකක් මහන්සියි වගේ” කියාගෙන ජොලි අංකල් ලේන් එක පැත්තට හැරුණා. බලන්නකො ඒකෙත් හැටි. තනිකඩ ඇන්ටි කසාද බැන්දෙ නැති නිසා මූසලයි කියපු ගෑනු දෙන්නා කට පුරෝල ජොලි අංකල්ට හිනා වුණේ එයත් තනිකඩයි කියලා දන්නෙ නැතිව නෙවෙයිනෙ. බලාගෙන යද්දි ගෑනුන්ට ඊර්ෂ්‍යා කරන්නෙ ගෑනුමයි. කොහොම වුණත් නියම කාලෙ කසාද නොබැන්දා කියලා කොල්ලන්ට නම් කිසිම අවුලක් නැහැ. අවුල තියෙන්නෙ කෙල්ලන්ට. අනේ පව්. තනිකඩ ඇන්ටිත් ඒ වගේ මූසල කතාවක් අහගත්තෙ නියම කාලෙ කසාද නොබැඳපු කෙල්ලෙක් හින්දනෙ.

දුලංජලී මුතුවාඩිගේ

උපුටා ගැනීම මව්බිම