අනුන්ට උපකාරයක් කරන්න බාරගත්තොත් එය ඉටුකරන්න
“කෝ මට මතක් වුණේ නැහැනේ”
“මේ දවස්වල වැඩ වැඩි හින්දා මට ඒක ගැන හිතන්නවත් බැරිවුණා.”
“කොහෙද ඊයෙවත් මතක් කළානම් කරලා දෙන්න තිබුණා.”
යම් කෙනෙකු ඔබගෙන් ඉල්ලා සිටි උපකාරයක් ඉටුකර දෙන්න බැරිවූ විට ඔබ නිදහසට කියන කාරණා සමහරක් තමයි ඉහතින් දැක්වූයේ. බොහෝ අවස්ථා වල ඔබ එය ඉටුකිරීම වුවමනාවෙන් පැහැර හැරලා එයට බොරු හේතු ඉදිරිපත් කරන්නට පසුබට වෙන්නේ නැහැ. ඒවා අනික් තැනැත්තා පිළිගන්නා අයුරෙන් බොහොම සාධාරණ විදියට පවසන්නට ඔබ උත්සුක වෙන්නට පිළිවන්. ඔබගෙන් ඒ උපකාරය ඉල්ලූ තැනැත්තා බොහෝ විට ඔබ එය ඉටුකර දේවි යැයි විශාල බලා‍පොරොත්තුවකින් එසේ කරන්න ඇති. පුද්ගලයන් කිහිප දෙනෙකුගෙන් සුදුසුම පුද්ගලයා ඔබ බව තෝරාගෙන ඔබට කියන්නට ඇති. එහෙත් ඔබ එය තුට්ටුවකටවත් මායිම් නොකර එය ඉටුකර නොදී ඔහු අපහසුතාවකට පත් කළා. ඔබ එය ඉටුනොකර කොතරම් නිදහසට කරුණු කිව්වත් එය සාධාරණීකරණය කරන්ට පුළුවන්ද යන්න ඔබම සිතා බැලිය යුතුයි. ඔහුට සිදුවූ අසාධාරණයට, අපහසුතාවට අලගු තබන්නටවත් ඇතැම් විට ඔබ දැක්වූ කරුණු ප්‍රමාණත් නොවනවා ඇති. ඔහුට වූ හානිය පූරණය කිරීමට ඔබ කියන කරුණු නොසෑහෙන බව ඔබට නොවැටහුණත් අන් අයට වැටහෙන්න පුළුවන්. ඒ තැනැත්තා ඔබගෙන් ඉල්ලූ දේ ඉටුකිරීම ඇතැම් විට ඔබට ඉතා සුළුදෙයක් විය හැකියි. එක වචනයකින් එය කරන්නට පුළුවන්. එක දුරකතන ඇමතුමකින් ඉටුකළ හැකිවනු ඇති. එය ඔබෙන් මිල මුදල් වැයවෙන දෙයක් හෝ වෙනත් ශ්‍රමයක් වැයකළ යුත්තක් නොවනවා නියතයි. එසේ තිබියදී ඔබ එය පැහැරහැරීම වැරදියි.
රජයේ පහළ මට්ටමේ තනතුරක් හෙබවූ මගේ මිත්‍රයෙක් ඉහළ තලයකට උසස්වීමක් ලැබුවා. ඔහු එම තනතුරෙන්ද සුළු කාලයකදී ඉහළ ගියේ කාර්යක්ෂමව සේවය කිරීම නිසයි. ඔහු පහළ තනතුරක සිටියදී ළඟින් ඇසුරු කළ කාන්තාවක් වරෙක ඔහු හමුවී උදව්වක් ඉල්ලා සිටියා. ඒ උදව්ව වූයේ ඇදුම රෝගයෙන් පෙළෙන ඇයගේ සැමියා නුවරඑළිය ප්‍රදේශයට මාරුකර ඇති අතර එම මාරුව අවලංගු කර දෙන ලෙසයි. එවකට රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යංශයේ ඉහළ තනතුරක් දැරූ මිතුරාට එය අපහසුවකින් තොරව කළ හැකි වූවා. ඒ පිළිබඳ ඇය ඔහුට කිහිප වරක් දුරකතන ඇමතුම් දුන්නත් ඔහු සම්බන්ධ කරගත නොහැකි වුණා. අනතුරුව ඇය දෙවන වරටත් ඔහු හමුවී ඒ ගැන ආයාචනය කළා.
“අනේ මට මේ දවස්වල තිබුණ වැඩ හන්දා සාංකාවක්වත් මතක නැතිවුණා. එය අද හෙටම කරලා දෙනවා.”
ඔහු එසේ පොරොන්දුවී යළිත් ඇයගේ සැමියාගේ විස්තර ලබාගත්තේ මුලින් දුන් විස්තර අස්ථාන ගත වු බව පවසමින්. එහෙත් ඔහු පුළුවන්කම තිබියදීත් එය ඉටුකළේ නැහැ. අර කාන්තාව විශාල බලා‍පොරොත්තුවක් තබාගෙන සිටියේ මුලින් ඔහු සමග තිබූ හිතවත්කම නිසා නිච්චියටම ඉටුකර දෙනු ඇත කියලයි. අන්තිමට ඇයගේ සැමියාට නුවරඑළියේ රාජකාරි බාරගන්න සිදුවුණා. කාන්තාව ඔහුගේ ක්‍රියාකලාපය ගැන කලකිරී සිටි අතර නැවත ඔහුගේ පිහිට පතන්න ගියේ නැහැ. එහෙත් මගේ මිත්‍රයාට යළිත් ඒ ඉල්ලීම මතක් වූයේ ඇයගේ සැමියා රෝගය උත්සන්නවී හදිසියේ මියගිය පුවත සැලවීමෙන්. තමා කළ නොපනත්කම ගැන සිහිවී ඔහු හිසේ අතගසා ගත්තා. මියගිය අයගේ අවමඟුලට සහභාගි වූයේ තමන් කළ වරදට වන්දි ගෙවීමක් ලෙසටයි. එතැනදී ඇය සහ ඥාතීන් ඔහුට දෝෂාරෝපණය කළේ තම සැමියා මරාගත් බව පවසමින්. ඉතාම පහසුවෙන් කළ හැකි උපකාරයක් නොකිරීම නිසා සිදුවූ විනාශය පිළිබඳ ඔහු අදටත් කතා කරන්නේ මහත් ශෝකයකින් හා පසුතැවීමකින්. මේ එක උදාහරණයක් පමණයි. එවැනි සිද්ධි බොහෝ සේ සිදුවෙනවා. එහෙත් පසුව පසුතැවිලි වීමෙන් වැඩක් සිදුවන්නේ නැහැ. සමහර අය අනුන්ගෙන් පළිගන්නත් ‘හා කරදෙන්නම්’ කියලා වැඩ බාරගෙන පසුව ඉටුනොකර මගහරිනවා. එසේම ඇතැමුන් තමන්ගේ මහන්තත්ත්වය පෙන්වීමට තමන්ට කරන්න බැරි දේවල් බාර අරගෙන පසුව ඒ තැනැත්තා අපහසුතාවයට පත්කරනවා. ඒ නිසා තමන්ට කරන්න බැරි දෙයක් පැවසූ විට “අනේ කනගාටුයි. මට එය කරන්න බැහැ” කියලා නිහතමානීව ප්‍රතික්‍ෂේප කළ යුතුයි. එහෙම නැතුව බැරි වැඩ බාර ගෙන නොකර සිටීම විශාල අපරාධයක්.
යසවර්ධන රුද්රිගු
උපුටා ගැනීම ලක්බිම පුවත්පත
